Ελληνογαλλική Σχολή

Στόχος   της  παρούσας  μελέτης είναι η δημιουργία δύο χώρων που θα λειτουργήσουν υποστηριχτικά στη λειτουργία του σχολείου, ως χώροι αναμονής, σαν χώροι ήπιας δραστηριότητας, αλλά και χώροι που μπορούν να στηρίξουν εκπαιδευτικά  περιβαλλοντικές δράσεις του σχολείου.  Ζητούμενο είναι οι χώροι αυτοί να έχουν  μειωμένες απαιτήσεις όσο αναφορά στην άρδευση και στη συντήρησή τους, αλλά που δεν θα υπολείπονται σε λειτουργικότητα και ομορφιά. Η υφιστάμενη κατάσταση, αλλά και η γειτνίαση με τον Υμηττό ορίζει μια ήπια ανάπλαση του χώρου. Βασική κατεύθυνση για την επιλογή του φυτικού υλικού αποτέλεσε η καταλληλότητα τους για φύτευση σε σχολικούς χώρους, η αντοχή τους στις ξηροθερμικές συνθήκες και στην έλλειψη δυνατότητας άρδευσης, στις καλύτερες βιοκλιματικές συνθήκες και στις λειτουργικές απαιτήσεις τόσο στο σύνολο όσο και κατά χωρική ενότητα.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΦΥΤΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Η διαμόρφωση των δύο χώρων έχει ενιαία λογική, χαρακτηρίζεται από γωνιές με αυστηρή γεωμετρική μορφή και περιοχές πιο ελεύθερες που συνθέτουν ένα κήπο που θα  μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε Ελληνογαλλικό μιας και  διαθέτει στοιχεία από τη Γαλλική σχολή κηποτεχνίας και στοιχεία από την ελληνική  φύση.

Η πρόσβαση (είσοδοι)  στους δύο χώρους γίνεται μόνο από την οδό Τρικάλων, όπου σηματοδοτείται από εγκιβωτισμένους στρωτήρες τρένου. Περασιά με το πεζοδρόμιο κατασκευάζονται πέτρινα παγκάκια, πλάτους ενός μέτρου ώστε να χρησιμοποιούνται σαν καθιστικά προς το πεζοδρόμιο αλλά και αντίστροφα. Στον μεγαλύτερο χώρο (δεξιά) διαμορφώνονται δύο επίπεδα όπου ενώνονται στην περιοχή της αμυγδαλιάς, ενώ επικοινωνούν και μέσω δύο ξύλινων σκαλών. Το πιο ψηλό επίπεδο που βρίσκεται στο ύψος του πεζοδρομίου διαθέτει ανοιχτή επιφάνεια, ώστε να μπορεί να δέχεται μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών,  σε αντίθεση με το κατώτερο επίπεδο που  προσφέρει περιήγηση μέσω του ελικοειδούς μονοπατιού που το διατρέχει. Τα υφιστάμενα δέντρα και θάμνοι θα πρέπει να δεχτούν κλαδεύσεις και μορφοποιήσεις, ώστε να ενταχθούν στο συνολικό σχεδιασμό, αλλά και να δημιουργήσουν καλύτερες βιοκλιματικές συνθήκες στους χρήστες, μέσω του ηλιασμού. Άλλωστε ο χώρος θα χρησιμοποιείται από το φθινόπωρο ως την άνοιξη, εποχές που ο ήλιος είναι επιθυμητός. Μια πέργκολα μικρών σχετικά διαστάσεων τοποθετείται στο ψηλότερο επίπεδο για να προσφέρει προστασία τις βροχερές μέρες. Η εδαφοκάλυψη γίνεται με ψηφίδα σε γήινους χρωματισμούς, η οποία εγκιβωτίζεται για να παραμένει σταθερή. Η βλάστηση έχει μεγαλύτερο ύψος στα όρια του κήπου και κλιμακωτά χαμηλώνει προς το κέντρο του.

Στον δεύτερο χώρο ακολουθείται η ίδια λογική, των δύο επιπέδων, το ψηλότερο διαθέτει ανοιχτή επιφάνεια που διευκολύνει τη συγκέντρωση των επισκεπτών, στο χαμηλότερο επίπεδο κατασκευάζεται μικρό αμφιθέατρο, κατάλληλο για υπαίθριο μάθημα αλλά και δράσεις περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.

Το φυτικό υλικό που προτείνεται δεν έχει τοξικά μέρη, αγκάθια, είναι ανθεκτικό σε ασθένειες. Τα υλικά που προτείνονται έχουν τις προδιαγραφές να χρησιμοποιηθούν σε χώρους που χρησιμοποιούνται από παιδιά. Οι φυτεύσεις αντιμετωπίζονται ενιαία, χαρακτηρίζονται  από φυσικότητα μιας και τα είδη εισχωρούν το ένα μέσα στο άλλο, οι  όγκοι εναλλάσσονται αρμονικά και οι συνθέσεις δημιουργούν ισορροπημένη αίσθηση στο χώρο.

 Η φύτευση   παρεμποδίζει ή  καθορίζει κινήσεις σε ολόκληρη την επιφάνεια του κήπου. Η βλάστηση χαμηλώνει όπου χρειάζεται και τοποθετείται στο επίπεδο κίνησης με αποτέλεσμα να τονίζεται οι γραμμές κίνησης. Τα φυτικά είδη ομαδοποιούνται για να κάνουν πιο ισχυρή την παρουσία τους και για να συντηρούνται  πιο εύκολα.

Κατά το σχεδιασμό και τη μελέτη, δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην ασφάλεια των χρηστών, έτσι οι είσοδοι στους χώρους είναι σηματοδοτημένοι και εμφανείς και αποτρέπεται η πρόσβαση από τον πλαϊνό δρόμο (Αγίας Σοφίας). Θα ήταν σκόπιμο να φτιαχτούν διαβάσεις στα αντίστοιχα σημεία εισόδου, και να τοποθετηθούν σήματα που θα προειδοποιούν τους διερχόμενους οδηγούς σχετικά με την κυκλοφορία των μαθητών.

Μελέτη: Κατσογιάννη Σταυρούλα

Συνεργάτης: Νίκη Κεφαλά “Green Fox”