19 Οκτ «ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΗ ΠΡΩΗΝ ΕΞΟΡΥΚΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΛΙΓΝΙΤΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»
Στοιχεία της κεντρικής ιδέας της μελέτης αποτελούν:
α) Η δημιουργία ενός ενιαίου «συστήματος δημόσιων ανοιχτών χώρων» ως το κύριο συλλογικό, πολεοδομικό & αρχιτεκτονικό γεγονός, υπερτοπικής σημασίας, για την ευρύτερη περιοχή της λεκάνης της Πτολεμαΐδας. .
β) Η διατήρηση των δεδομένων του μικροκλίματος και της βιοποικιλότητας, η ένταξη χρήσεων και λειτουργιών με ήπιες κατασκευές και η οργάνωση της ενδιάμεσης περιοχής των οικισμών, που θα συμβάλει στην αστική ανάκαμψή τους.
γ) Η ανασύσταση της περιοχής και ο καθορισμός της σχέσης του συνόλου με τα υφιστάμενα και προτεινόμενα επί μέρους οικοσυστήματα (habitat)- φυσικά και ανθρώπινα-, αναδεικνύοντας αντίστοιχα την λειτουργία & το φυσικό ή αστικό όριο τους.
δ) Η αναζήτηση της «συνέχειας», μέσα από ενιαίες χαράξεις ενοποίησης, δημιουργίας σημείων -κόμβων- προοπτικής και θέασης & οπτικών αξόνων για την σύνδεση και προβολή των επί μέρους ενοτήτων- θυλάκων- μεταξύ τους.
ε) Ο ορισμός της «διακριτής ταυτότητας» τους, σε επίπεδο λειτουργίας, αντίληψης και επισκεψιμότητάς τους με διαφορετικά περιεχόμενα.
Το τοπίο θα διέπεται από σταθερότητα και αυτοδύναμη προοδευτική εξέλιξη, με πρόνοια για την διατήρηση των δεδομένων του μικροκλίματος, την ανάπτυξη της βιοποικιλότητας και διασφάλιση της συνέχειας και της συνεκτικότητας του χωρίς να υπάρχουν ασταθείς και αδρανείς χώροι.
Η επιλογή του φυτικού υλικού έχει γίνει με γνώμονα ότι η φυτοκοινωνία της ευρύτερης περιοχής, απαντά στον υπερµεσογειακό όροφο βλάστησης.
Στόχος είναι με την κατάλληλη φύτευση, η ενίσχυση της βιοποικιλότητας, η αισθητική αναβάθμιση του τοπίου, η εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών του χώρου, η οικολογική εξισορρόπηση, η ανάγνωση του τοπίου.
Εκτός από την αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση του τοπίου, λήφθηκε υπόψη το οικολογικό υπόβαθρο που καθορίζει και τη διαχείριση του χώρου σε αειφορική βάση.
Η φύτευση ορίζει ή ακολουθεί χαράξεις διαδρομών με ευθύκορμα δέντρα σε σταθερή ή ελεύθερη διάταξη και με αποστάσεις φύτευσης ώστε να παραπέμπει σε δεντροστοιχίες ανοικτού τοπίου. Διαφοροποιείται στα σημεία στάσης και αναψυχής, όπου αποκτά πιο καλλωπιστικό χαρακτήρα αλλά παράλληλα ικανοποιεί τις λειτουργικές απαιτήσεις του χώρου. Αποκτά μεγαλύτερη ελευθερία στα λιβάδια με ενδημική εδαφοκάλυψη από ποώδη φυτά και τυχαιοποιημένες φυτεύσεις δέντρων που παραπέμπουν σε «εκφυλισμένα» δάση βελανιδιάς.
Φυτεύσεις ειδικού ενδιαφέροντος, όπως στο θεματικό «Πάρκο των Χαμένων Πατρίδων», με σπόρους και φυτά από τα οροπέδια του Πόντου και στον κήπο με τις τριανταφυλλιές της Εορδαίας, γνωστές από την αναφορά του Ηρόδοτου, βρίσκουν έδαφος να αναπτυχθούν και αναδεικνύουν τη βλάστηση, ως δομικό στοιχείο και χωρική ενότητα του συνολικού τοπίου.
Η βλάστηση που διατρέχει το ρέμα απαιτεί παρεμβάσεις καθαρισμού και μικρό αριθμό φυτεύσεων για να αναδειχθεί ως σημείο αναφοράς των επί μέρους χώρων.
Περιλαμβάνονται:
-μεικτές ζώνες ενίσχυσης υφισταμένου πρασίνου, το Θεματικό Πάρκο των «Χαμένων Πατρίδων», το πάρκο του λόφου, ο κήπος της Εορδαίας με της τριανταφυλλιές, ενδημικοί κήποι, πέργολες πρόσβασης με αναρριχητικά φυτά, κήποι με αρωματικά φυτά/καλλωπιστικά φυτά, δενδροστοιχίες, ανοικτά λιβάδια- ξέφωτα.
Αρχιτεκτονική μελέτη: Δημήτρης Σιμώνης
Συνεργάτες Αρχιτέκτονες : Βίκυ Ευταξά, Νιόβη Καραμήτρου. Αλεξάνδρα Τρυψιάνη, Αλεξάνδρα Κτενίδου, Τελειόφ. Αρχιτεκτονικής Σχολής Α.Π.Θ
Φυτοτεχνική μελέτη: Κατσογιάννη Σταυρούλα
